Kleine kinderen worden groot

Vanochtend vroeg wakker...Evelien is nog niet gewend aan de wintertijd. Ze stond om 6 uur al in de badkamer te spelen. Met gezang...luid gezang. Nog niet het besef dat je blije gezang de rest van het huis wakker maakt. Dat is kind eigen, ze denken nog niet na over dat soort oorzaak-gevolg kwesties. Nog te jong. Maar toch had ik vanochtend ook een paar 'oh my god' momentjes. In de zin van: wat wordt ze groot! 

Lekker relaxed de dag begonnen dus. Mevrouw had zelf haar brood gesmeerd (omg-moment 1) en melk in een slush-puppy beker gedaan. Tja, dat is het voordeel van het zelf doen, haha! Het brood ging zelfs zonder aandringen op! (Omg-moment 2) Even later vroeg ze ineens: mama, is Sinterklaas echt, of een verklede man? (Super omg-moment 3) ik heb maar een wedervraag gesteld...wat denk je zelf? Ze dacht dat hij toch wel echt was (gelukkig)! 

Later in de auto vertelde ze trots over haar eigen kleurpotloden die ze van school had gekregen en t/m groep 8 moet gebruiken (dus leren op je spullen te letten/verantwoordelijk) en op het schoolplein rent ze als een grote meid bijna zonder kus en knuffel van mama & zusje naar binnen als de bel gaat (omg-moment 4). 

Trots en ook een beetje met een knoop in m'n maag loop ik met Nathalie terug naar de auto. Wat gaat het snel. Wat wordt ze groot! Maar gelukkig weet ik dat ze nog erg graag knuffelt, zich compleet vies speelt in de zandbak, nog gewoon haar kleuter-driftbuien kan hebben en ik haar savonds moet laten plassen om een nat bed te voorkomen. Mijn kleine-grote meid! Ik hou van je! 

Liefs, Suzanne